Aldanış

İnsan aldattığında,

Ancak kendini aldatır.

Her seferinde

Bir tek kendini kandırır.

Kıblesi kaybolduğunda,

Kendi kendisinin şeytanıdır.

Söylediği her yalan,

Gizlediği her durum,

Kendi yüzleşemediğidir.

Çünkü zulmedenler,

Aslında kendi öz benliklerine zulmederler.

…

“Bir kitaptır bu; sana indirildi, onunla uyarıda bulunasın diye ve inananlar için bir öğüt ve düşündürme olarak… O halde, bundan dolayı göğsünde bir sıkıntı olmasın.

‘Ey Adem! Sen ve eşin cennette oturun, dilediğiniz yerden yiyin ama şu ağaca yaklaşmayın. Yoksa ikiniz de zalimlerden olursunuz.’

Derken, şeytan, kendilerinden gizlenmiş çirkin yerlerini onlara açmak için ikisine de vesvese verdi. Dedi: ‘Rabbinizin sizi şu ağaçtan uzak tutması, iki melek olmayasınız yahut ölümsüzler arasına katılmayasınız diyedir.’

Ve onlara, ‘ben size öğüt verenlerdenim’ diye yemin de etti.

Nihayet onları kandırarak aşağı çekti. O ikisi ağaçtan tadınca çirkin yerleri kendilerine açıldı. Bahçenin yapraklarından yamalar yapıp üzerlerine örtmeye başladılar. Rableri onlara seslendi: ‘Ben size bu ağacı yasaklamadım mı? Ben size, şeytan sizin için açık bir düşmandır demedim mi?’

‘Ey Rabbimiz, dediler, öz benliklerimize zulmettik. Eğer bizi affetmez, bize acımazsan elbette ki hüsrana uğrayanlardan olacağız.’

Buyurdu: ‘Kiminiz kiminize düşman olarak inin. Yeryüzünde belirli bir süreye kadar mekân tutmanız ve nimetlenmeniz öngörülmüştür.’

Buyurdu: ‘Orada hayat bulacaksınız, orada öleceksiniz ve oradan çıkarılacaksınız.’ “*

…

İnsan için zordur yüzleşmek,

Kendini olduğu gibi kabul etmek.

Zaaflarını, hatalarını affetmek.

Özgürlük ise bir tek kabullenişle gelir,

Kendini olduğu gibi sevmekle,

Her haliyle kabullenmekle.

İnsan dilediğinde,

Hem kendini hem de diğerlerini kabullendiğinde,

Sevgiden başka bir şey kalmaz geriye,

Tıpkı taze bir nefes gibi,

Kolayca alınan ve verilen, yaşamın gerçeği, sevgi olur.

İşte o zaman insan, cenneti kendi içinde bulur.

 

* A’raf Suresi (2, 19-26), Kur’an-ı Kerim ve Meali, Prof. Dr. Yaşar Nuri Öztürk